مجتبی شکوری؛ فاطمه حاجی اکبری
دوره 3، شماره 2 ، شهریور 1398، ، صفحه 104-138
چکیده
یکی از نعمتهای بهشتیان که در آیه 21 سوره طور بدان اشاره شده، الحاق ذریه مؤمنان به ایشان به شرط تبعیت از آنها در ایمان عنوان شده است. مفسران پیرامون اینکه مراد از ذریه چیست و این ذریه با چه شرایطی میتوانند به پدران خود ملحق شوند، نظرات مختلفی ابراز نمودهاند. پرداختن به این موضوع از این نظر اهمیت مییابد که چگونگی و شرایط این ...
بیشتر
یکی از نعمتهای بهشتیان که در آیه 21 سوره طور بدان اشاره شده، الحاق ذریه مؤمنان به ایشان به شرط تبعیت از آنها در ایمان عنوان شده است. مفسران پیرامون اینکه مراد از ذریه چیست و این ذریه با چه شرایطی میتوانند به پدران خود ملحق شوند، نظرات مختلفی ابراز نمودهاند. پرداختن به این موضوع از این نظر اهمیت مییابد که چگونگی و شرایط این الحاق میتواند نقش مهمی در تنظیم عملکرد دنیوی و انتظارات اخروی فرد مسلمان ایفا نماید. به عنوان نمونه، اگر فهم از این آیه اینگونه باشد که مؤمنان میتوانند ذریه مؤمن خود را در بهشت به خود ملحق نمایند، انگیزه انجام و کثرت اعمال صالح در میان فرزندان مؤمنین کاهش یافته و این تلقی پیش میآید که مسلمانان میتوانند با احراز سطحی حداقلی از ایمان، به درجات والاترین مؤمنان از میان اجداد خود نائل گردند. واکاوی تاریخی نظرات مفسرین نشان میدهد که به مرور زمان و با اهمیت یافتن مباحث عدل الهی و عدالت اجتماعی در سدههای اخیر، مفسران به دیدگاهها و نظراتی گرایش یافتهاند که چالشهای موجود در مفاهیم آیه را برطرف سازد. لذا اکثر مفسران متأخر و معاصر معتقدند مناسبترین برداشت از آیه آن است که اولاً مراد از ذریه را صرفاً فرزندان و نه نسلهای بعدتر و ثانیاً مراد از الحاق را صرف همنشینی و نه همدرجهبودن قلمداد نماییم.
