شهرام همت زاده؛ زهرا حیدری ابروان
دوره 2، شماره 1 ، فروردین 1397، ، صفحه 119-133
چکیده
صفات تجسیم در برخی از آیات قرآن کریم صفاتی هستند که به دلایلی همچون تقریب معنا به ذهن مخاطبین، اعضای جسمانی بندگان را به پروردگار نسبت میدهند. این امر به مسألهای چالش‌برانگیز در حوزة خداشناسی بدل شده؛ زیرا از سویی عادت انسان به باور وجود هرچیز در پی جسمیت قائل‌شدن برای آن است و از سوی دیگر متون دینی بر استحاله این امر تأکید ...
بیشتر
صفات تجسیم در برخی از آیات قرآن کریم صفاتی هستند که به دلایلی همچون تقریب معنا به ذهن مخاطبین، اعضای جسمانی بندگان را به پروردگار نسبت میدهند. این امر به مسألهای چالش‌برانگیز در حوزة خداشناسی بدل شده؛ زیرا از سویی عادت انسان به باور وجود هرچیز در پی جسمیت قائل‌شدن برای آن است و از سوی دیگر متون دینی بر استحاله این امر تأکید دارند. اگرچه؛ در میان مسلمانان، تنها اشاعره بر عدم وجود استحالة مذکور اصرار داشته و کمترین مقدار را به جسمانیت برای خداوند در روز قیامت را قائل هستند. به دلیل آنکه اندیشه مذکور، از ظاهر الفاظ اینگونه آیات قابل برداشت است، اگر مترجم دقت لازم را به‌کار نبندد اثر ارائه‌‌شده، تجسیم را برای مخاطب به باور نزدیک خواهد کرد. پژوهش حاضر با هدف بررسی نحوه بازگردانی این آیات، با روشی تحلیلی- توصیفی در سه ترجمه شاخص روسی قرآن کریم (کراچوفسکی، عثمانف و پروخووا) به تفحص پرداخته و به این پرسش پاسخ گفته که آیا در این ترجمهها امکان برداشت معنای «جسمانیت خداوند» برای مخاطب روسی زبان وجود دارد؟. نتیجه آنکه، با وجود توجه اندک عثمانف به برخی از این تأویلات، هر سه ترجمه با نقصان جدی روبهرو بوده و جسمانیت را القا میکنند. در نتیجه باتوجه به کاستیهای زبان روسی در ارائه تأویل واژگانی در اینگونه آیات، لازم است ترجمهای تفسیری ارائه گردد.
