احمد پاکتچی؛ محمد حسن شیرزاد؛ محمد حسین شیرزاد
دوره 3، شماره 1 ، خرداد 1398، ، صفحه 25-48
چکیده
واژگان «فقر» و «غنا» بارها در قرآن کریم در محور همنشینی کنار یکدیگر قرار گرفته و زوج معناییِ تکرارشوندهای را شکل دادهاند. مرور بر آرای عالمان مسلمان نشان میدهد که آنان به ذکر معنای لغوی این واژگان بسنده کرده، اطلاع چندانی از زمینههای شکلگیری این مفاهیم در اختیار نداشتهاند. این پژوهش میکوشد با بهرهگیری ...
بیشتر
واژگان «فقر» و «غنا» بارها در قرآن کریم در محور همنشینی کنار یکدیگر قرار گرفته و زوج معناییِ تکرارشوندهای را شکل دادهاند. مرور بر آرای عالمان مسلمان نشان میدهد که آنان به ذکر معنای لغوی این واژگان بسنده کرده، اطلاع چندانی از زمینههای شکلگیری این مفاهیم در اختیار نداشتهاند. این پژوهش میکوشد با بهرهگیری از دادههای زبانشناسی تاریخی و الگوهای عمومی در دانش انسانشناسی، زمینههای فرهنگی ساخت این مفاهیم را بیشتر بکاود تا درک عمیقتری از آیات قرآنی که دربردارنده این زوج واژگانی هستند، فراهم آید. پژوهش حاضر نشان میدهد تفاوت در سبک زندگی حضری و بدوی در شبهجزیره میتوانست موجب درک متفاوت از جهانِ پیرامون شده، معناسازیهای گوناگون و گاه متضاد از یک پدیده را به همراه آورد. این مطالعه آشکار میسازد که زوج واژگانی «فقر/ غنا» برساخته از طرز فکر مردمان حاضره - نه بادیه - نسبت به تنگدستی و ثروتاندوزی در بافت فرهنگی- اقتصادی شبهجزیره بوده است.
