صدیقه مفیدی؛ محسن قاسمپور؛ حمیدرضا فهیمی تبار
دوره 2، شماره 4 ، اسفند 1397، ، صفحه 69-90
چکیده
رویکرد واعظانه، نوعی گرایش تفسیری است که در سده‌های مختلف از سوی مفسران قرآن کریم در تفسیر آیات الهی مورداستفاده قرارگرفته است. در این رویکرد، کاربرد زبان و اصطلاحات روزمره مخاطب، داستانها و قصه ها، به ویژه قصههای اساطیری به منظور جلب توجه مخاطبان و اقناع عاطفی آن ها پرشمار است. گفته می شود یکی از تفاسیر مهم باملاحظه این نوع ...
بیشتر
رویکرد واعظانه، نوعی گرایش تفسیری است که در سده‌های مختلف از سوی مفسران قرآن کریم در تفسیر آیات الهی مورداستفاده قرارگرفته است. در این رویکرد، کاربرد زبان و اصطلاحات روزمره مخاطب، داستانها و قصه ها، به ویژه قصههای اساطیری به منظور جلب توجه مخاطبان و اقناع عاطفی آن ها پرشمار است. گفته می شود یکی از تفاسیر مهم باملاحظه این نوع گرایش، ترجمه‌ی تفسیر طبری است و همگرایی مترجمان تفسیر طبری با برخی باورهای فرهنگی مخاطبان از عناصر مهم وقابل توجه در رویکرد تفسیر واعظانه این اثر است. به دیگر سخن مفسران این تفسیر باملاحظه عناصر فرهنگی مردم آن عصر ترجمه تفسیری را به‌گونه‌ای رقم‌زده‌اند که این جنبه تفسیری مشهود گردد. بر این اساس این پژوهش با روش توصیفی و تحلیلی در پی پاسخ به این پرسش است که مؤلفه های گرایش واعظانه در ترجمه تفسیر طبری کدام است؟ در یک نگاه کلی می‌توان دستاورد این تحقیق را در این نکته اساسی مورد تأکید قرارداد که مؤلفان این تفسیر مؤلفه‌های فرهنگ ایرانی و زبان فارسی به کار رفته در مفاهمه مخاطبان آن روزگار را در خود منعکس ساخته واز این رهگذر کوشش کرده‌اند بین این فرهنگ و فرهنگ اسلامی پیوندی برقرار سازند. پیوندی که هدف آن تأثیرگذاری بر مخاطب و ایجاد فرآیندی است که در نهایت به رشد و ارتقا شخصیت تربیتی و معنوی آنان بیانجامد. کاربست این‌چنین شیوه‌ای در تفسیر غالباً در رویکردهای تفسیر واعظانه ملموس است.
