نوع مقاله : پژوهشی

نویسندگان

1 تهران. دانشگاه پیام نور

2 گروه آموزشی علوم قرآنی و حدیث، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه خوارزمی تهران، تهران، ایران.

چکیده

میراث تفسیری مسلمانان ساحت متکثر، متنوع و سیالی است. شناخت و تبیین روشمند، عینی و آکادمیک از این ساحت متکثر و گونهگون بر عهده تفسیرپژوهی است. یکی از است. مفسران و « پدیده تفسیر » اضلاع و جنبههای تفسیرپژوهی، تبیین درست داشتهاند، « تفسیر » تفسیرپژوهان مسلمان در طول تاریخ تلقیهای متنوع و متکثری از پدیده با کاستی هایی « تفسیر » اما آنچه بهنظر میرسد این است که تلقیهای تفسیرپژوهان از نشان میدهد که آنان در بحث از « تفسیر » مواجه است. مطالعه در غالب این تلقیها از روی آوردهاند و « تفسیر » چیستی تفسیر، بهجای تبیین پدیده تفسیر، به تحلیل واژگانی پاسخگوی پرسشها و نیازهای « غیرتفسیر » و « تفسیر » کوشش آنها در تمایزبخشی میان کامیاب و کارآمد نبودهاست. « تفسیر » امروز نیست و این تعاریف در تبیین واقعیت در ساحت تفسیرپژوهی مسلمانان، واژه تفسیر بهواسطه چندوجهیبودنش در معانی مختلف بهکار رفتهاست. این در حالیست که غالباً این معانی در هم می آمیزد؛ یعنی در گفتمان تفسیرپژوهی مسلمانان این تفکیکها چنانکه باید لحاظ نشده و کاربست واژه تفسیر در معانی گفتهشده بهدرستی تمایز نمییابد. اخلاق » از آنجا که پیش از پرداختن به پژوهشهای میانرشتهای مرتبط با تفسیر مانند داشت، در این پژوهش با تلقی ها و « تفسیر » باید تصور و درک درستی از پدیده « تفسیر تصوراتی که تفسیرپژوهان و مفسران مسلمان از مقوله تفسیر دارند آشنا میشویم و آنها را میسنجیم.پرسشهای اصلی این پژوهش این است که تعاریف مفسران و تفسیرپژوهان تا چه کامیاب و کارآمد بوده است؟ تفسیرپژوهان در فهم، « تفسیر » میزان در تبیین واقعیت دارند؟ در این « پدیده تفسیر » چه راهی رفتهاند و چه درکی از « تفسیر » بازشناسی و تبیین راه چه ساز و کار و قواعدی را بهکار بستهند؟ ترمینولوژی و مجموعه مفاهیمی که بهمثابه ابزارهای معرفتی برای تحلیل و تبیین تفاسیر تدارک دیدهاند، چه میزان روشن و کارآمد کدام است؟ « اخلاق تفسیر » در « تفسیر » است؟ تلقی اهمیت پژوهش حاضر در آشکارساختن کاستیهای راهبردی و رخنهها و آسیبهای روششناختی و معرفتشناختیِ ناظر به یکی از اضلاع و جنبههای تفسیرپژوهی؛ یعنی است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

...interpretation, criticize, interpretater muslims,Analysis

نویسندگان [English]

  • Hajarkhtun Ghadamijuybari 1
  • S. Hedayat Jalili 2

1 دانشجو

چکیده [English]

The interpretive legacy of Muslims is a plural, diverse and fluid area. The methodological, objective, and academic explanation and interpretation of this multifaceted and diverse field is the subject of interpretative research. One of the aspects and aspects of the interpretation of the study is the proper explanation of the "phenomenon of interpretation". Muslim commentators and commentators have had varied and varied interpretations of the phenomenon of "commentary" throughout history, but what appears to be a flaw in interpretations of commentary on "interpretation". The study of most of these perceptions of 'interpretation' shows that they have turned to lexical analysis of 'interpretation' rather than explaining the phenomenon of interpretation, and attempt to differentiate between 'interpretation' and 'non-interpretation'. It does not answer today's questions and needs, and these definitions have not been successful in explaining the reality of 'interpretation'.
The main issue of this study is to what extent have the definitions of the commentators and the commentators been successful in explaining the reality of the “interpretation”? How have scholars interpreted, understood, and interpreted the interpretation of "interpretation", and what is their understanding of the "phenomenon of interpretation"? What mechanisms and rules do you employ in this way? How clear and efficient is the terminology and set of concepts provided as epistemic tools for analyzing and interpreting interpretations?

کلیدواژه‌ها [English]

  • Interpretation
  • criticize
  • interpretater muslims
  • Analysis
قرآن کریم
ابن فارس، احمد. (1422 ق). معجم مقاییس اللغة. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
ابن منظور، محمد­بن مکرم. (1405 ق). لسان العرب. قم: نشر ادب الحوزه.
ابوالفتوح. رازی، حسین­بن علی (1378 ش). روض الجِنان و روح الجَنان. مشهد: بنیاد پژوهش­های اسلامی آستان قدس رضوی
احمدی، بابک (1381). ساختار و تأویل متن. تهران: مرکز.
بابایی، علی­اکبر. (1379). روش­شناسی تفسیر قرآن. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه ـ تهران: سمت.
پاکتچی، احمد (1391). تاریخ تفسیر قرآن کریم. تهران. دانشگاه امام صادق(ع)
پاکتچی، احمد (1387). «تفسیر». دایرة­المعارف بزرگ اسلامی. ج 15. تهران: مرکز دایرة­المعارف بزرگ اسلامی
پالمر، ریچارد (1382). علم هرمنوتیک. ترجمه محمدسعید حنایی کاشانی. تهران. هرمس.
راغب اصفهانی، ابوالقاسم حسین (1405ق). مقدمه جامع التفاسیر.کویت: دار الدعوة.
زبیدی، محمد مرتضی. (بی­تا). تاج العروس. بیروت: المکتبة الحیاة.
الزرکشی، بدرالدین (1957م). البرهان فی علوم القرآن. بیروت: دار احیاء الکتب العربیة.
الزرکشی، بدرالدین (1310 ق). البرهان فی علوم القرآن. بیروت. دارالمعرفة
خلجی، محمدمهدی (1377). آرا و اندیشه­های محمد ارکون. تهران: مرکز مطالعات فرهنگی ـ بین‌المللی مدیریت مطالعات اسلامی
الخولی، امین (1982 م). التفسیر: نشأته. تدرجه. تطوره. بیروت: دارالکتاب اللبنانی
جرجانی، حسین (1378 ش). جلاء الاذهان (تفسیر گاذر). تحقیق میرجلال­الدین حسینی ارموی. تهران: دانشگاه تهران؛
جصاص، احمد (1405 ق/ 1985 م). احکام القرآن. به کوشش محمدصادق قحاوی. بیروت.
جلیلی، سید هدایت. (1390). پژوهش در تفسیرپژوهی قرآن. تهران: سخن.
جرالد هاوتینگ و عبدالقادر شریف (1389). رهیافت­هایی به قرآن. به کوشش مهرداد عباسی. تهران. انتشارات حکمت.
جوهری، اسماعیل. (1407 ق). الصحاح. تحقیق احمد عطار. بیروت: موسسة المحمودی.
سیوطی، جلال­الدین (146 ق). الاتقان فی علوم القرآن. بیروت: دارالکتب العربی.
شافعی، محمد (1358 ق/ 1939 م). الرساله. به کوشش احمد محمد شاکر. قاهره.
صفوی، کوروش (1379). درآمدی بر معناشناسی. تهران. حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی.
طباطبایی، محمدحسین. (1363 ق). المیزان فی تفسیرالقرآن. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
طباطبایی، محمدحسین. (1386 ش). قرآن در اسلام. قم: بوستان کتاب. چ 1.
طبرسی، ابوعلی الفضل­بن الحسن. (1406). مجمع­البیان فی تفسیر القرآن. بیروت: دار احیا التراث العربی.
طبری، محمد­بن جریر (1405 ق). جامع البیان فی تفسیر القرآن. بیروت: دارالمعرفه.
طریحی، فخرالدین (1408 ق). مجمع البحرین. تحقیق احمد الحسینی. بی­جا: نشرالثقافة الاسلامیه.
فراهیدی، خلیل­بن احمد (1409 ق) العین. تحقیق مهدی مخزومی ـ ابراهیم سامرایی. بی­جا: موسسة دارالهجرة.
قراملکی، احد (1385). روش­شناسی مطالعات دینی. مشهد. دانشگاه اسلامی رضوی
قراملکی، احد (1385). اصول و فنون پژوهش در گستره دین­پژوهی. قم. انتشارات مرکز مدیریت حوزه علمیه قم. چ 2.
قرطبی، محمد (1972 م). الجامع الاحکام القرآن. به کوشش احمد عبدالعلیم بدونی. قاهره.
مجتهد شبستری، محمد (1373). هرمنوتیک، کتاب و سنت. چ 2. تهران: انتشارات قیام.
معرفت، محمدهادی. (1380). تفسیر و مفسران. قم: موسسه فرهنگی التمهید. چ 1.
واعظی، احمد (1385). درآمدی بر هرمنوتیک. تهران. پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
هاسپرس، جان (1387). درآمدی بر تحلیل فلسفی. ترجمه موسی اکرمی. تهران. آگاه. چ 2.
 
مقالات
ارکون، محمد (1988). «النص الاول/ النص الثانی». المواقف. ش 54
ارکون، محمد؛ خلجی، محمد مهدی (1376). «متن نخستین، متن دوم». دانشگاه انقلاب. ش 110