نوع مقاله : پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری زبان شناسی ، دانشگاه آزاد اسلامی، واحدقم
2 دانشیار وابستة پژوهشکدة مطالعات قرآنی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
3 استادیار گروه زبان و ادبیات عربی، دانشگاه قم
چکیده
یکی از ابعاد مهم گفتگوهای قرآنی، رعایت و عدم رعایت قواعد ادب‌ورزی است. پژوهش حاضر می‌خواهد جلوه‌های ادب و بی‌ادبی را در گفتگوهای میان فرعون و موسی(ع)، باتکیه‌بر نظریه ادب براون و لوینسون (1987) و نظریه بی‌ادبی کالپپر (1996) در سوره اعراف بررسی کند. مسئله این تحقیق پاسخ این است که کاربرد راهبردهای ادب و بی‌ادبی در این متن گفتگویی، به چه میزان و در چه جهتی است. هدف بررسی چگونگی عملکرد و تاثیرگذاری راهبردهای ادب و بی‌ادبی در این گفتگوهاست. نتایج عبارتنداز: گفتار مودبانه‌تر موسی(ع) و گفتار بی‌ادبانه فرعون، اختصاص بیشترین میزان راهبردهای ترکیبی در آیه‌ها، کاربرد میزان بالای تمامی راهبردهای ادب توسط موسی(ع) و کاربرد میزان بالای تمامی راهبردهای بی‌ادبی توسط فرعونیان. وجود دو گروه متضاد و مخالف باتوجه‌به صفت‌هایشان نشان از علت کاربرد یک گروه از راهکارهای ادب و گروه دیگر از راهکارهای بی‌ادبی است. یافته‌های پژوهش همچنین نشان‌دهنده اهمیت مطالعه ادب و بی‌ادبی به عنوان پدیده‌ای اجتماعی- کاربردشناسی است که ارتباط‌دهنده بین مذهب و اخلاقیات است. همچنین این پژوهش با کمک نظریه‌های زبانشناسی(کاربردشناسی) افقی جدید پیش روی مخاطب می‌گذارد تا درک بهتری از آیه‌های قرآن و تفاسیر آن داشته باشد.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
Politeness in the discourse of the Quran: The conversation of Moses(A) and Pharaoh in Surah al-A'raf
نویسندگان [English]
- Marziyeh Dehghan Niri 1
- Seyed Ali Asghar Soltani 2
- Mahdi Moqaddasinia 3
1 PhD student of linguistics, Islamic Azad University, Kermanshah Branch
2 Associate Professor of Quran Studies, Research Institute for Humanities and Cultural Studies
3 Assistant Professor of Arabic Language and Literature, Qom University
چکیده [English]
An important aspect of the Qur'anic dialogue is observing and not-observing rules of politeness in the intended talks. This research seeks to study the effects of politeness and impoliteness in the talks between Pharaoh and Moses(A), relying on Brown and Levinson (1987) and Culpeper (1996). This research is to answer the question how and in what direction the use of politeness and impoliteness strategies is based on the socio-economic, and participatory power. The results show the more polite speech of Moses and the impolite speech of Pharaoh, the greatest combination of strategies in the verses, the use of the high rate of all the strategies of politeness by Moses(A), and the use of the highest rate of all impoliteness strategies by the Pharaoh. The findings of the research also indicate the importance of the study of politeness and impoliteness as a socio-pragmatic phenomenon that links religion and ethics. This study, with the help of new linguistic theories, introduces a new horizontal perspective to the audience in order to better understand the verses of the Quran and its interpretations.
کلیدواژه‌ها [English]
- Quran
- Moses(A)
- discourse analysis
- Pragmatics
- politeness
- impoliteness
)