*قرآن کریم
آیت‌اللهی، حبیب و محمد علی خبری و محمود طاووسی و سید حبیب‌الله لزگی(1386). تحلیل عناصر داستانی قصه یوسف در قرآن، پژوهش زبان و ادبیات فارسی، شماره 7، صص:1-20.
ابراهیمی، ابراهیم ومجید زیدی جودکی(1397). بررسی وتحلیل نقطه اتصال واشتراک داستانهای سوره کهف، فصلنامه پژوهشهای ادبی –قرآنی، سال ششم، شماره 4، صص: 115-95.
إبن عاشور، محمد طاهر(1420). التحریر والتنویر. بیروت: انتشارات مؤسسه التاریخ العربی.
أبوشادی، مصطفی عبدالسلام( 1992). الحذف البلاغی فی القرآن. القاهره: مکتبة القرآن.
الأنصاری، جمال الدین بن هشام(1979). مغنی اللبیب عن کتب الأعاریب. محقق: الدکتور مازن المبارک ومحمد علی حمدالله، الطبعه الخامسه، بیروت: دار الکتب العلمیة.
الحوفی، احمد محمد (1393). الحیاة العربیة من الشعر الجاهلی، الطبعه الثالثه، بیروت: دار القلم.
الدسوقی، مصطفی محمد عرفه(1971). حاشیة الدسوقی علی مغنی اللبیب عن کتب الأعاریب، بیروت: دار الکتب العلمیة.
بشیر، حسین(1395). کاربرد تحلیل گفتمان در فهم منابع دینی. تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
بشیرحسن و محسن رجبی و مرضیه تالی طبسی(1399). تحلیل گفتمان آیه تبلیغ در خطبه غدیر به روش عملیاتی تحلیل گفتمان پدام، فصلنامه مطالعات قرآن و حدیث، سال 13، شماره 2، صص:107-128-
بشیر، حسن (1400). فرایند ساخت معنا در تحلیل گفتمان یا روش پدام با مطالعه موردی بیداری اسلامی، فصلنامه روش‌شناسی علوم انسانی، شماره 106، صص: 48-31.
بهرام‌پور، شعبانعلی و محمد رضا تاجیک (1379). گفتمان و تحلیل گفتمانی، تهران: فرهنگ گفتمان.
جوادی آملی، عبدالله.(1387ش). تفسیر تسنیم. قم: مرکز نشر اسراء.
حقی بروسوی، اسماعیل. (بیتا). روح البیان. بیروت: دار الفکر.
زمخشری، محمود (1407). الکشاف عن حقائق غوامض القرآن. بیروت: دار الکتب العربی.
سیدقطب، ابراهیم شاذلی (1412). فی ظلال القرآن، بیروت: دار الشروق.
طباطبایی، سید محمد حسین.( 1417). المیزان فی تفسیر القرآن. چاپ دوم. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
طبرسی، فضل بن حسن (1360). مجمع البیان فی تفسیر القرآن. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
علی، جواد (1477). المفصل فی تاریخ العرب قبل الإسلام، جامعة بغداد: منشورات شریف رضی.
عرفان، حسن. (1412). کرانه‌ها (شرح مختصر المعانی). تهران: مؤسسه انتشارات هجرت.
فرزانه،سید بابک(1389). صور جمال در ساختار جمله‌های مجهول در قرآن، مجله مطالعات تاریخی قرآن وحدیث، شماره 47، صص:86-105.
قهرمانی،علی و صدیقه حسینی وآرزو شیدایی(1396). قاعده‌افزایی تکرار فعل قال در راستای تبدیل آن به الگوی گفت وگو در قرآن، پژوهشهای قرآنی، دوره بیست و دوم، شماره 2، صص:113-90.
محمد یوسف، عبدالکریم (2007). أسالیب الإستفهام فی القرآن، دمشق: مکتبة الغزالی.
مسبوق، سید مهدی و رسول فتحی مظفری و گلاویژ علیزاده(1395). تأثیر داستانهای قرآن بر سلامت روان( مطالعه موردی داستانهای سوره کهف). تحقیقات علوم قرآن وحدیث، سال سیزدهم، شماره 2، صص:185-208.
معارف، مجید (1378). نگاهی به قصه، اهداف و ویژگیهای آن در قرآن، بصیرت وتربیت اسلامی، شماره 20، صص:154-132.
مطیع، مهدی ورضا شکرانی و هدی صادق زادگان(1390). بررسی روش گفتمان کاوی وچگونگی کاربست آن در مطالعات قرآنی، فصلنامه پژوهش، شماره 1، صص: 122-93.
مهدوی، سیدسعید(1381). قصه و نکات تربیتی آن در قرآن. چاپ دوم. قم: بوستان کتاب.
نجاریان، ماجد(1395). الدلالة الصوتیة فی القرآن الکریم. نجف: انتشارات کتابنامه.
ون‌دایک، تئون (1387). نظرات و ایدئولوژیها در مطبوعات. مترجم: زهرا حداد و کوثر شهنی، نشریه رسانه، شماره4، صص 85-118.
هاشمی، احمد(1384). جواهر البلاغه. چاپ پنجم. قم: حوزه علمیه.
یار محمدی، لطف الله(1383).گفتمان شناسی رایج انتقادی. تهران: انتشارات هرمس.
