قرآن کریم.
ابن‌میثم بحرانی، کمال‌الدین میثم (1389)، شرح نهج‌البلاغه، ترجمۀ محمد‌صادق عارف و دیگران، مشهد: بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی.
ابوحیان، محمدبن یوسف (1420)، البحر المحیط فى التفسیر، بیروت: دار الفکر.
انصاریان، حسین (1393)، ترجمۀ قرآن کریم، تهران: سازمان دار القرآن کریم، نشر تلاوت.
الراغب الاصفهانی، ابی‌القاسم الحسین‌بن محمد (لاتا)، المفردات فی غریب القرآن، ریاض: مکتبة نزار مصطفی الباز.
زمخشرى، محمودبن عمر (1407)، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل و عیون الاقاویل فى وجوه التأویل، بیروت: دار الکتاب العربی.
صفوی، کورش (1379)، درآمدی بر معنی‌‌شناسی، تهران: سورۀ مهر.
طباطبایى، محمدحسین (1374)، تفسیر المیزان، جامعۀ مدرسین حوزۀ علمیۀ قم: دفتر انتشارات اسلامى.
طبرسى، فضل‌بن حسن (بی‌‌تا)، ترجمۀ تفسیر مجمع‌البیان، تهران: فراهانى.
عاملى، ابراهیم (1360)، تفسیر عاملى، تهران: کتاب‌فروشى صدوق.
فتوحی، محمود (1392)، سبک‌‌شناسی: نظریه‌‌ها، رویکردها، و روش‌‌ها، تهران: سخن.
فخر رازى، محمدبن عمر (1420)، التفسیر الکبیر (مفاتیح الغیب)، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
قرائتى، محسن (1388)، تفسیر نور، تهران: مرکز فرهنگى درس‌هایى از قرآن.
کوچش، زلتن (1393)، مقدمه‌‌ای کاربردی بر استعاره، ترجمۀ شیرین پورابراهیم، تهران: سمت.
کوچش، زلتن (1394)، استعاره در فرهنگ؛ جهانی‌‌ها و تنوع، ترجمۀ نیکتا انتظام، تهران: سیاهرود.
لیکاف، جورج و مارک جانسون (1394)، استعاره‌‌هایی که با آن زندگی می‌‌کنیم، ترجمۀ شیرین پورابراهیم، تهران: علم.
مغنیه، محمدجواد (1979)، فی ظلال نهج‌البلاغه، بیروت ـ لبنان: دار العلم للملایین.
مکارم شیرازى، ناصر (1371)، تفسیر نمونه، تهران: دار الکتب الاسلامیه.
