نوع مقاله : پژوهشی

نویسنده

پژوهشکده مطالعات قرآنی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ایران

چکیده

آیه سیزدهم سوره حجرات مهمترین آموزه اسلامی در نفی نژادپرستی، بازنمایی یگانگی هستی انسان‌ها و به رسمیت شناختن پرهیزگاری به عنوان تنها شاخص فضیلت انسان‌ها بر یکدیگر است. در واقع گرچه این آیه مهمترین آموزه اسلامی در زمین یکانگی هستی بشری و نفی هر نوع نژادپرستی و شاخص‌های غیراخلاقی برای برتری انسان‌ها بر یکدیگر است؛ اما همین آیه دستمایه تلاش‌ گفتمان‌ها و جریان‌های مختلف در جهان اسلام برای غیریت‌سازی قرار گرفته است.
این پژوهش با بررسی سیر تطور آراء مفسران اسلامی درباره این آیه، تلاش خواهد کرد نشان دهد چگونه درک از این آیه با گذار به دوره مدرن تغییر یافته است و گفتمان‌های مدرن در جهان اسلام بر تفسیر این آیه اثرگذار بوده‌اند. در تفاسیری که از این آیه ارائه شده است، در مجموع می‌توان ردپای چهار گفتمان فکری ـ اجتماعی در جهان اسلام را یافت: ملی‌گرایی ایرانی ـ شیعی، ملی‌گرایی عربی ـ سنی، پان ـ اسلامیسم و غرب‌ستیزی و ساینتیسم و مدرنیسم غربی. با اینکه همه این گفتمان‌ها در نفی نژادپرستی هم‌نوا هستند، اما عملا این آیه را دستمایه‌ای برای غیریت‌سازی علیه یکدیگر ـ به شکل آشکارا یا پنهان ـ به خصوص براساس «ملی‌گرایی» قرار داده‌اند.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Qur'an: the basis of equality or otherness

نویسنده [English]

  • S. M. Hadi Gerami

Institute for Humanities and Cultural Studies

چکیده [English]

The thirteenth verse of Surah Al-Hujurat is the most important Islamic teaching in denying racism, representing the unity of human beings and recognizing piety as the only indicator of human virtue over each other. Although this verse is the most important Islamic teaching on the unity of human existence and the denial of any kind of racism and immoral characteristics for the superiority of human beings over each other; but this verse is the basis of the efforts of various discourses and currents in the Islamic world for denationalization.
This study, by examining the evolution of Islamic commentators' views on this verse, will try to show how the understanding of this verse has changed with the transition to the modern period and modern discourses in the Islamic world have influenced the interpretation of this verse. In the interpretations of this verse, one can find traces of four socio-intellectual discourses in the Islamic world: Iranian-Shiite nationalism, Arab-Sunni nationalism, Pan-Islamism and anti-Westernism, and Western scientism and modernism. Although all of these discourses are consistent in their denial of racism, in practice they use this verse as a pretext for denigrating each other, overtly or covertly, especially on the basis of "nationalism."

کلیدواژه‌ها [English]

  • Social Interpretation
  • Surah Al-Hujurat
  • Modern Islamic Discourses
  • Nationalism
  • Otherness
قرآن کریم.
آقاجری، سیدهاشم (بی‌تا)، «شریعتی خداپرست سوسیالیست»، تاریخ دست‌رسی 22/11/1400، قابل‌دست‌رسی در:
ابن‌سمین حلبی، احمدبن یوسف (1417 ق)، عمدة الحفاظ فی تفسیر اشرف الالفاظ، به‌کوشش محمد باسل عیون السود، بیروت: دار الکتب العلمیة.
ابومسلم اصفهانى، محمدبن بحر (2009 م)، موسوعة تفاسیر المعتزلة (تفسیر ابی بکر الاصم ـ تفسیر ابی علی الجبائی ـ تفسیر ابى القاسم الکعبی البلخی)، بیروت: دار الکتب العلمیة.
اسکندرانى، محمدبن احمد (2010 م)، کشف الاسرار النورانیة القرآنیة، بیروت: دار الکتب العلمیة.
اکوانی، حمداله و اردوان ارژنگ (1391)، «مدرنیته و اندیشۀ احیاگر مروری بر اندیشۀ سیاسی سیدقطب»، نشریۀ دانش سیاسی و بین‌الملل، ش 2.
اندلسی، ابوحیان محمدبن یوسف (1420 ق)، البحر المحیط فى التفسیر، بیروت: دار الفکر.
جصاص، احمدبن على (1405 ق)، احکام القرآن، بیروت: دار احیاء التراث العربى.
جعفریان، رسول (1380)، جریان‌ها و سازمان‌های سیاسی ـ مذهبی ایران، تهران: مؤسسۀ فرهنگی دانش و اندیشۀ معاصر.
جلالیان، حبیب‏الله (1378)، تاریخ تفسیر قرآن کریم، تهران: اسوه.
جونگ، لی جن (1383)، «جمال‌الدین و پان‌اسلامیسم»، در: سیدجمال‌الدین اسدآبادی و نهضت بیداری اسلامی (مجموعه‌مقالات)، تهران: مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی.
خامنه‌ای، سیدعلی (1391)، «اختلاف میان امت‌های مسلمان سمّ مهلک است»، 20/11/1400، دست‌رسی در:
دانشگر، مجید (2020)، «طنطاوی جوهری و پیدایش رویکردهای جدید در جهان اسلام»، 8 فوریۀ 2022، منتشر‌شده در 14 مارس 2020، دست‌رسی در:
درویش، محیى‌الدین (1415 ق)، اعراب القرآن و بیانه، سوریه: دار الارشاد.
زارع شیرین‌کندی، محمد (1399)، دانش‌نامۀ جهان اسلام، به‌کوشش غلامعلی حداد عادل و حسن طارمی‌راد، ج 27، ذیل مدخل «شعوبیه»، تهران: بنیاد دایرة‌المعارف اسلامی.
سبحانى تبریزى، جعفر (1377)، نظام اخلاقى اسلام: تفسیر سورۀ مبارکۀ حجرات، قم: بوستان کتاب.
سروری، حامد (1394)، ««مدارس و نهادهای نوتأسیس حوزوی در دهۀ چهل و پنجاه شمسی»، منتشر‌شده در وب‌سایت کتاب‌خانۀ تخصصی تاریخ اسلام، 20/11/1400، دست‌رسی در:
سمرقندى، نصربن محمدبن احمد (1416 ق)، بحرالعلوم، بیروت: دار الفکر.
سیدقطب، ابن ابراهیم شاذلی (1412 ق)، فى ظلال القرآن، بیروت ـ قاهره: دار الشروق.
شافعى، محمدبن ادریس (بی‌تا)، احکام القرآن، بیروت: دار الکتب العلمیة.
شریعتی، علی (1359)، جهت‌گیری طبقاتی اسلام، تهران: دفتر دف‍ت‍ر ت‍دوی‍ن‌ و ت‍ن‍ظی‍م‌ م‍ج‍م‍وعۀ‌ آث‍ار م‍ع‍ل‍م‌ ش‍ه‍ی‍د دک‍ت‍ر ع‍ل‍ی‌ ش‍ری‍ع‍ت‍ی.
طنطاوی‌‌بن جوهری (۱۴۲۵)، الجواهر فی تفسیر القرآن الکریم، به‌کوشش محمد عبدالسلام شاهین، بیروت: دار الکتب العلمیة.
طوسى، محمدبن حسن (بی‌تا)، التبیان فى تفسیر القرآن، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
الطیب، احمد (1389)، «شیخ جدید الازهر در گفت‌و‌گو با الشرق الاوسط: غرب حقیقت اسلام را درک نکرده است»، ترجمۀ فرزانه کرمی، روزنامۀ جام جم، ش 2883.
فاضلی، محمود (بی‌تا)، «شریعتی و نهضت خداپرستان سوسیالیست»، 22/11/1400، ‌دست‌رسی در:
فیاض، محمد (1420 ق)، اعجاز آیات القرآن فی بیان خلق الانسان، قاهره.
فیرحی، داود (1378)، قدرت، دانش، و مشروعیت در اسلام، تهران: نی.
مبلّغی، عبدالمجید (1398)، سیر تطور هویت‌یابی شیعیان تا پایان مکتب شیعی بغداد، قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
مردانی، خیرالله (1388)، بررسی و نقد اندیشۀ شریعتی، قم: سپهر آذین.
مطهری، مرتضی (1376)، مجموعه ‌آثار استاد شهید مطهرى؛ جامعه و تاریخ، ج 2، قم: صدرا.
مطهری، مرتضی (1389)، مجموعه ‌آثار استاد شهید مطهرى؛ خدمات متقابل اسلام و ایران، ج 14، قم: صدرا.
مطهری، مرتضی (1396)، مجموعه آثار استاد شهید مطهرى، ج 30، قم: صدرا.
معرفت، محمدهادی (1379)، تفسیر و مفسران، قم: مؤسسۀ فرهنگی التمهید.
معرفت، محمدهادى (1410 ق)، التمهید فی علوم القرآن، قم: حوزۀ علمیۀ قم.
مغنیه، محمدجواد (1424 ق)، تفسیر الکاشف، تهران: دار الکتب الاسلامیة.
مکارم شیرازى، ناصر (1421 ق)، الامثل فى تفسیر کتاب الله المنزل، قم: مدرسۀ امام على‌بن ابى‌طالب.
مکارم شیرازى، ناصر (1374)، تفسیر نمونه، تهران: دار الکتب الاسلامیة.
موسوى همدانى، سیدمحمدباقر (1374)، ترجمۀ تفسیر المیزان، قم: دفتر انتشارات اسلامى جامعۀ مدرسین حوزۀ علمیۀ قم.
 
Bachmann, Doris (2017), “Alterity-A Category of Practice and Analyses”, On Culture: The Open Journal for the Study of Culture, no. 4.
Bell, Daniel (1965), The End of Ideology-on the Exhaustion of Political Ideas in the Fifties, Free Press.
Czarniawska, Barbara (2008), “Alterity/Identity Interplay in Image Construction”, in: The Sage Handbook of New Approaches in Management and Organization, Daved Barry and Hans Hansen (eds.), Los Angeles/London/New Delhi/Singapore: Sage.
Daneshgar, Majid (2017), “Ṭanṭāwī Jawharī”, Encyclopaedia of the Qurʾān, Jane Dammen McAuliffe (G. ed.), Consulted online on 08 February 2022:
Gellner, Ernest (1964), Thought and Change, London.
Gilroy, Paul (1987), There Ain’t No Black in the Union Jack, London: Hutchinson.
Miller, J. (2008), “Otherness”, in: The SAGE Encyclopedia of Qualitative Research Methods, SAGE Publications.
Van Alphen, Ernst (1991), “The Other Within,” in: Alterity, Identity, Image: Selves and Others in Society and Scholarship, Raymond Corbey and Jope Leerssen (eds.), Amsterdam/Atlanta: Rodopi.
Weber, Max (1968), Economy and Society, G. Roth and C. Wittich (eds. and trans.), New York: Bedminster Press.