نویسنده

استادیار دانشکدة الهیات و ادیان، دانشگاه شهید بهشتی

چکیده

«مغفرت» از شئون ربوبیت است و همگان بدان چشم امید دارند )بقره/285).  این واژه در زمره  واژگان پرکاربرد و بحث برانگیز قرآنی است و در نظام قرآنی در ارتباط با کلمات دیگر، صبغه معناشناسانه ویژه ای می یابد.طیف وسیع آیات غفران و عدم تبیین دقیق حوزه معنایی این واژه، سبب شده برخی گناهکاران به خود وعده آمرزش دهند؛ حال آنکه این ادعا باطل است و امیدواری به مغفرت الهی، مستلزم وجود زمینه هایی است که باید در رفتارهای انسانی انعکاس داشته باشد. بنابراین ضرورت دارد ماهیت عناصری که شبکه معنایی «مغفرت» را تشکیل می دهند مورد بازشناسی قرار گیرد. نوشتار حاضر به منظور ارائه تصویری از جایگاه « مغفرت» در قرآن کریم، ضمن استخراج کانون های کاربردی «مغفرت»، در پی پاسخگویی به این سوال است که مطابق آیات قرآنی ، کدامیک از واژگان با «مغفرت»، بر محور همنشینی، دارای  رابطه معنایی و یا تقابل معنایی هستند؟بررسی واژه های همنشین «مغفرت» در قرآن  حکایت از آن دارد که این واژه در کانون ارتباط پیامبران، فرشتگان و نیز گناهکاران با خدا ، همچنین در کانون ارتباطات میان فردی ظهور یافته است. از رهگذر تحلیل کاربردها و استخراج مفاهیم همنشین مشخص شد که از یک سو مفهوم مغفرت با مفاهیم ارزشی همچون ایمان، تقوا، توبه، خشیت، صبر، رحمت و عدم اصرار بر گناه دارای رابطه معنایی می باشد. از سوی دیگر این واژه با مفاهیم ضد ارزشی همچون شرک، استکبار، کفر، عذاب و خسران دارای تقابل معنایی است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Conceptive Description of “Forgiveness” with an Emphasis on Associate Relations

نویسنده [English]

  • Marzieh Mohases

Assistant Professor of Shahid Beheshti University

چکیده [English]

The word “forgiveness” is among the most widely used and controversial words in the Qur'an and the Qur'an in relation to other words, the particular semantic nature. This article tries to present an image of the “forgiveness” in the Qur'an, the mining centers function of “forgiveness”, to answer this question in accordance with the Qur'an, which has the words “forgiveness”, based on juxtaposition, relationship or contrasting semantic meaning? Companion Study of the word “forgiveness” in the Qur'an indicates that the word relationship at the center of the prophets, angels and sinners with God, also emerged at the center of interpersonal communication. Companion applications and concepts derived from an analysis it became clear that the concept of a value concepts such as forgiveness with faith, piety, repentance, humility, patience, mercy and semantic correlation is not insisting on guilt. On the other hand, the term anti-value concepts such as idolatry, arrogance, disbelief, pain and loss of contrast means
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Qur'an
  • ghufran
  • Forgiveness
  • companionship relations
قرآن کریم (1384). ترجمة سیدعلی گرمارودی، تهران: قدیانی.
ابن‌جزی، محمد بن احمد (1416 ق). التسهیل لعلوم التنزیل، الله خالدی، دار ارقم بن ابی الارقم.
ابن‌درید، محمد بن حسن (1408 ق). جمهره اللغه، بیروت: دار العلم للملایین.
ابن‌فارس، ابوالحسین احمد (1404 ق). معجم مقاییس اللغه، مکتبة الاعلام الاسلامی.
ابن‌منظور، محمد بن مکرم (1414 ق). لسان العرب، بیروت: دار صادر.
ابوحیان، محمد بن یوسف (1420 ق). البحر المحیط فی التفسیر، تحقیق صدقی محمد جمیل، بیروت: دارالفکر.
ابوالبقاء، ایوب بن موسی الحسینی الکوفی (1413 ق). الکلیات معجم فی المصطلحات و الفروق اللغویه، مؤسسة الرساله.
ابوالفتوح رازی، حسین بن علی محمد (1366). روض الجنان و روح الجنان، مشهد: بنیاد پژوهش‌های آستان قدس رضوی.
الازهری، ابو منصور محمد بن احمد (2001). تهذیب اللغه، تحقیق محمد عوض مرعب، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
افراشی، آزیتا (1381). اندیشه‌هایی در معنی‌شناسی، تهران: نشر فرهنگ کاوش.
ایزوتسو (1378). مفهوم ایمان در کلام اسلامی، ترجمة زهرا پورسینا، تهران: سروش.
آذرنوش، آذرتاش و مریم قاسم احمد (1391). «بررسی زبان‌شناختی واژة کفر»، ادب عربی، س 4، ش 3.
آلوسی، سیدمحمود (1415 ق). روح المعانى فى تفسیر القرآن العظیم و السبع المثانی، تحقیق علی عبدالباری عطیه، بیروت: دار الکتب العلمیه.
برکووتیز، لئونارد (1387). روان‌شناسی اجتماعی، ترجمة محمدحسین فرجاد، عباس محمدی اصل، تهران: اساطیر.
بغوی، حسین بن مسعود (1420 ق). معالم التنزیل فی تفسیر القرآن، تحقیق عبد الرزاق المهدی، بیروت، دار احیاء التراث العربی،چ اول.
بیضاوی، عبدالله بن عمر (1418 ق). انوار التنزیل و اسرار التاویل، تحقیق محمد عبدالرحمن المرعشلی، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
تفلیسی، ابو الفضل حبیش بن ابراهیم (1340 ق). وجوه قرآن، ترجمة مهدی محقق، تهران: دانشگاه تهران.
جرجانی، علی بن محمد (1424 ق). التعریفات، بیروت: دارالنفایس.
جعفری تبریزی، محمدتقی (1386). ترجمه و تفسیر نهج‌البلاغه، تهران: نشر فرهنگ اسلامی.
جوادی آملی، عبدالله (1378). مراحل اخلاق در قرآن، تفسیر موضوعی قرآن کریم، ج 11، قم: مرکز نشر اسراء.
حائری تهرانی، میرسیدعلی (1370). مقتنیات الدرر و ملتقطات الثمر، تهران: دار الکتب الاسلامیه.
حسینی، اعظم‌السادات و مهدی مطیع (1392). «پیش‌نهاد الگویی بر متناسب‌سازی روش‌های معناشناسی در مطالعات قرآنی»، کاوشی در پژوهش‌های زبان‌شناختی قرآن کریم، س 2.
الحسینی الشاه عبدالعظیمی، حسین بن احمد (1364). تفسیر اثنی عشری، تهران: انتشارات میقات.
حسینی همدانی، سیدمحمد (1404 ق). انوار درخشان در تفسیر قرآن، کتاب‌فروشی لطفی.
خمینی، روح‌الله (1371). چهل حدیث، تهران: مؤسسة تنظیم و نشر آثار امام خمینی.
دامغانی، حسین بن محمد (1361). قاموس قرآن در وجوه و لغات مشترک، کریم عزیزی نقش، تهران: بنیاد علوم اسلامی.
الذبیانی، النابغه (1394 ق). دیوان النابغة الذبیانی، بیروت: دار الفکر العربی.
رازی، نجم‌الدین (1371). مرصادالعباد، به اهتمام محمد امین ریاحی، تهران: علمی و فرهنگی.
راغب اصفهانی،حسین بن محمد (1412 ق). المفردات فی غریب القرآن، تحقیق صفوان عدنان داوودی، بیروت: دارالعلم.
زمخشری، محمود (1407 ق). الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، بیروت: دار الکتاب العربی.
سبحانی، جعفر (1354). شفاعت در قلمرو و عقل، قرآن و حدیث، قرآن و عترت، تهران: دار الکتب الاسلامیه.
سیدی، سیدحسین (1394). «تغییر معنایی در واژگان قرآن»، پژوهش‌های قرآنی، س 20، ش 1.
الشرتونی اللبنانی، سعید الخوری (1403 ق). اقرب الموارد فی فصح العربیه و الشوارد، قم: مکتبه آیه العظمی المرعشی النجفی.
شعیری، حمیدرضا (1381). مبانی معناشناسی نوین، تهران: سمت.
صادقی تهرانی، محمد (1365). الفرقان فى تفسیر القرآن بالقرآن و السنه، قم: انتشارات فرهنگ اسلامی.
صفوی، کوروش (1387). نگاهی تازه به معناشناسی، تهران: نشر ماد.
صفوی، کوروش (1380). گفتارهایی در زبان‌شناسی، تهران: هرمس.
طالقانی، سیدمحمود (1362). پرتوی از قرآن، تهران: شرکت سهامی انتشار.
طباطبایی، سیدمحمدحسین (1417 ق). المیزان فی تفسیر القرآن، قم: دفتر انتشارات جامعة مدرسین حوزة علمیة قم.
طبرسی، فضل بن حسن (1372 ق). مجمع البیان فى تفسیر القرآن، تحقیق محمدجواد بلاغی، تهران: ناصرخسرو.
طریحی، فخرالدین (1375 ق). مجمع‌البحرین، تحقیق سیداحمد حسینی، تهران: کتاب‌فروشی مرتضوی.
طوسی، محمد بن حسن (بی‌تا). التبیان فی تفسیر القرآن، تحقیق احمد قصیر عاملی، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
طیب، سیدعبدالحسین (1378). اطیب البیان فی تفسیر القرآن، تهران: اسلام.
عبدالباقی، محمد فؤاد (1420 ق). المعجم المفهرس لالفاظ القرآن الکریم، بیروت: مؤسسة الاعلمی للمطبوعات.
غزالی، امام محمد (1372). کیمیای سعادت، تصحیح احمد آرام، تهران: گنجینه.
فخررازی، محمد بن عمر (1420 ق). مفاتیح الغیب، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
فراهیدی، خلیل بن احمد (1410 ق). کتاب العین، قم: هجرت.
فضل‌الله، سیدمحمدحسین (1399 ق). من وحی القرآن، بیروت: نشر الزهراء.
قرشی، سیدعلی‌اکبر (1375). قاموس قرآن، تهران: دار الکتب الاسلامیه.
قیصری، داوود بن محمد (1382). شرح قیصری بر فصوص الحکم، ترجمة محمد خواجوی، تهران: مولی.
گیررتس، دیرک (1393). نظریه‌های معنی‌شناسی واژگانی، ترجمة کورش صفوی، تهران: انتشارات علمی.
مختارعمر، احمد (1385). معناشناسی، ترجمة سیدحسین سیدی، مشهد: فردوسی.
مصطفوی، حسن (1360 ق). التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
مغنیه، محمدجواد (1424 ق). تفسیر الکاشف، تهران: دار الکتب الاسلامیه.
مکارم شیرازی، ناصر (1374). پیام قرآن، قم: انتشارات مدرسه الامام علی بن ابی طالب.
مکارم شیرازی، ناصر (1374). تفسیر نمونه، تهران: دارالکتب الاسلامیه.
نراقی، ملااحمد (1371). معراج السعاده، قم: مؤسسة انتشارات هجرت.
میلانی، سیدمرتضی (1424 ق). محاضرات فی المعارف الاسلامیه، قم: دار الاسوه للطباعه و النشر.
نراقی، ملامهدی (1377). علم اخلاق اسلامی، ترجمة عزیزالله عطارودی، قم: نشر حکمت.