نوع مقاله : پژوهشی

نویسندگان

1 عضو هیات علمی

2 علوم قرآن و حدیث، دانشکده الهیات دانشگاه تهران

چکیده

نورمن کالدر با تبیین ساختارهای اصلی سنت تفسیر، در بازه‌ی زمانی طبری تا ابن‌کثیر، به تحلیل این سنت پرداخته است. وی با استفاده از آن دست رویکردهای هرمونوتیکی که معتقدند متن به خودی خود بی‌مسأله و بی‌معناست، متن قرآن را زمانی معنادار می-داند که در کنار ساختارهای بیرون از متن که مستقلا وجود دارند، قرار گیرد. کالدر سه ویژگی ساختاری برای گونه‌ی ادبی تفسیر در این بازه‌ی زمانی مطرح می‌کند و در نهایت به این نتیجه می‌رسد که تفسیر قرطبی بهترین معیاری است که سنت تفسیر می‌توانست به آن دست یابد. پژوهش حاضر با نقدِ تحلیلِ کالدر و نتیجه‌ای که به آن رسیده، نشان می‌دهد نکاتی از دید او مغفول مانده و در مواردی برداشت‌های نادرست داشته است و جایگاه هر مفسر را متناسب با منهج تفسیری و بارزه‌ی شخصیت علمی او مد نظر قرار نداده است. این پژوهش با شیوه تحلیلی– انتقادی نشان می‌دهد که قرطبی هم همانند سایر مفسران زیر چتر اجماع قرار دارد و باید هر مفسر را در رشته‌ی مدرسی خود سنجید و با توجه به مقدماتی که مفسر به عنوان منهج خود معرفی نموده است آن را ارزیابی نمود.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

critical analyses of " exegesis , from Tabari up to Ibn Kathir ,problems of description litrerary genre on Abrahim's story

نویسندگان [English]

  • Azam puyazade 1
  • Ahmad Ghahramani 2

1 associate professor

2 Quran and Hadith Sciences, Faculty of Theology, University of Tehran

چکیده [English]

By explaining the basic structures of the commentary tradition, Norman Calder has analyzed this tradition from Tabari to Ibn Kathir. Using those kinds of hermeneutic approaches, he believes that the text itself is meaningless and meaningless, he considers the text of the Qur'an meaningful when placed alongside structures outside the text that exist independently. Calder proposes three structural features for the literary type of commentary over this period of time, and concludes that Cordial commentary is the best criterion that the tradition of interpretation could achieve. The present study, by critiquing Calder's analysis and concluding it, shows that he has overlooked and misinterpreted points of view and has positioned each interpreter to fit the exegetical and exemplary character of his scholarly personality. Not considered. This critical-analytic study shows that Cordoba is under the umbrella of consensus, as is the case with other interpreters, and must weigh each interpreter in his or her discipline, taking into account the prerequisites that the interpreter has identified as his or her own. Evaluated

کلیدواژه‌ها [English]

  • "Norman Calder"
  • "Interpretation"
  • "Tabari"
  • "Cordoba"
  • "Ibn Kathir"
  • "Fakhr Razi"
قرآن کریم.
ابن‏تیمیه، احمد‌بن عبدالحلیم (1980 م)، مقدمة فی أصول التفسیر، بیروت: دار مکتبة الحیاة.
ابن‏خلدون، عبدالرحمن‌بن محمد (1408 ق)، دیوان المبتدأ والخبر فی تاریخ العرب والبربر ومن عاصرهم من ذوی الشأن الأکبر (تاریخ ابنخلدون)، به‏کوشش خلیل شحادة، بیروت: دار الفکر.
ابن‏عاشور، محمد الطاهر (1984 م)، التحریر والتنویر، تونس: الدار التونسیة للنشر.
ابن‏قیم، ابوعبدالله محمد (1423 ق)، إعلام الموقعین عن رب العالمین، به‏کوشش أبوعبیدة مشهور‌بن حسن آل‌سلمان، سعودی: دار ابن الجوزی.
ابن‏کثیر، اسماعیل‌بن عمر (1407 ق)، البدایة والنهایة، بیروت: دار الفکر.
ابن‏کثیر، اسماعیل‌بن عمر (1419 ق)، تفسیر القرآن العظیم (ابن‏کثیر)، به‏کوشش محمد حسین شمس‏الدین، بیروت: دار الکتب العلمیة.
ابن‏کثیر، اسماعیل‌بن عمر (1431 ق)، تفسیر القرآن العظیم، به‏کوشش ابواسحاق الحوینی، سعودی: دار ابن الجوزی.
ابوداود، سلیمان‌بن الأشعث (1430 ق)، سنن أبیداود، به‏کوشش شعیب الأرنؤوط و محمد کامل قره بللی، دار الرسالة العالمیة.
احمد‌بن حنبل، ابوعبدالله (1421 ق)، مسند، به‏کوشش عبدالله‌بن عبدالمحسن الترکی، بیروت: مؤسسة الرسالة.
أدنهوی، احمد‌بن محمد (1997 م)، طبقات المفسرین، به‏کوشش سلیمان‌بن صالح الخزی، سعودی: مکتبة العلوم والحکم.
بخاری، محمد‌بن اسماعیل (1422 ق)، الجامع المسند الصحیح المختصر من أمور رسول الله،صلى الله علیه وسلم،وسننه وأیامه (صحیح البخاری)، به‏کوشش محمد زهیر‌بن ناصر الناصر، دار طوق النجاة.
جوالیقی، ابومنصور (1995 م)، المعرّب من الکلام الأعجمی علی حروف المعجم، به‏کوشش احمد محمد شاکر، قاهرة: دار الکتب المصریة.
حاکم نیشابوری، ابوعبدالله (1411 ق)، المستدرک على الصحیحین، به‏کوشش مصطفى عبدالقادر عطا، بیروت: دار الکتب العلمیة.
حوینی، ابواسحاق (1431 ق)، مقدمة تفسیر القرآن العظیم، سعودی: دار ابن الجوزی.
خطیب شربینی، شمس‏الدین محمد‌بن احمد (1415 ق)، مغنی المحتاج إلى معرفة معانی ألفاظ المنهاج، بیروت: دار الکتب العلمیة.
داوودی، محمد‌بن علی (بیتا)، طبقات المفسرین، بیروت: دار الکتب العلمیة.
ذهبی، محمد السید حسین (بیتا)، التفسیر والمفسرون، قاهرة: مکتبة وهبة.
رازی، فخرالدین (1418 ق)، المحصول، به‏کوشش طه جابر فیاض العلوانی، بیروت: مؤسسة الرسالة.
رازی، فخرالدین (1420 ق)، التفسیر الکبیر (مفاتیح الغیب)، بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
ریسونی، احمد‌بن عبدالسلام (1435 ق)، التجدید الأصولی، اردن: معهد العالمی للفکر الإسلامی.
زجاج، ابواسحاق ابراهیم‌بن السری (1408 ق)، معانی القرآن وإعرابه، به‏کوشش عبدالجلیل عبده شلبی، بیروت: عالم الکتب.
زحیلی، محمد مصطفی (1427 ق)، الوجیز فی أصول الفقۀ الإسلامی، دمشق: دار الخیر للطباعة والنشر والتوزیع.
زمخشری، جارالله (1407 ق)، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، بیروت: دار الکتاب العربی.
شاطبی، ابراهیم‌بن موسی (۱۴۱۷ ق)، الموافقات، به‏کوشش أبوعبیدة مشهور‌بن حسن آل سلمان، دار ابن عفان.
طبری، محمد‌بن جریر (1422 ق)، جامع البیان عن تفسیر آی القرآن، به‏کوشش عبدالله‌بن عبدالمحسن الترکی، قاهرة: دار هجر.
غزالی، ابوحامد محمد (1413 ق)، المستصفی، به‏کوشش محمد عبدالسلام عبدالشافی، بیروت: دار الکتب العلمیة.
فؤاد عبدالباقی، محمد (1394 ش)، المعجم المفهرس لألفاظ القرآن الکریم، قم: ژکان.
قرطبی، محمد‌بن احمد (1384 ق)، الجامع لأحکام القرآن، به‏کوشش أحمد البردونی و إبراهیم أطفیش، قاهره: دار الکتب المصریة.
کالدر، نورمن (1393 ش)، «تفسیر از طبری تا ابن‏کثیر؛ معضلات توصیف گونهای ادبی با استناد به داستان ابراهیم»، در: ره‌یافتهایی به قرآن، جرالد هاوتینگ و عبدالقادر شریف، به‏کوشش و ویرایش مهرداد عباسی، تهران: حکمت.