نوع مقاله : پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار و عضو هیات علمی گروه علوم قران و حدیث دانشگاه تهران

2 دانش‌آموخته‌ی دکتری علوم قرآن و حدیث دانشگاه تهران

10.22034/isqs.2023.42568.2026

چکیده

آیات قرآن کریم، به‌دنبال اسباب نزول خود، و هر دسته برای مخاطبان خاصی پدید آمده است؛ ازاین‌رو لازم است کشف دلالت آیات بر معنا، براساس فضای نزول و خطاب، و درنظرگرفتن گونه‌های مختلف مخاطبان انجام پذیرد. برای این منظور، مقاله‌ی حاضر با بهره‌گیری از آموزه‌های «معناشناسی کاربردی» و رویکرد «دلالت زبانی» سازوکار خطاب و دلالت را در قرآن مجید مطالعه می‌کند. براین‌اساس، در راستای فهم یک بسته‌ی وحیانی و خطاب قرآنی، گذشته از «آیات قرآن» و «فضای خطاب»، شایسته است اسبابی چون: «متکلم»، «خطیب» و «مخاطبان» آن را در فضای نزول نیز در نظر گرفت و به بررسی نقش مخاطبانِ «خاص» و «عام» در درک معنای آیات پرداخت. مقاله‌ی حاضر نشان می‌دهد که هم آیات قرآن دارای مراتب و سطوح معنایی است و هم مخاطبان قرآن گونه‌های مختلفی را شامل می‌شوند؛ به‌دیگرسخن آیات گوناگون قرآن، هریک درخور فهم دسته‌ای از مخاطبان خود فراهم آمده است؛ لذا همگان جز «عالمان راستین قرآن»، قادر به ادراک معنای مشخص تمام آیات قرآن نیستند. سرانجام از این رهگذر لزوم رجوع به «عالمان قرآن»، ‌یعنی پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله و اهل‌بیت علیهم‌السلام، برای مخاطبان خاص و عام قرآن نیز اثبات می‌گردد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Typology of Qur'an "Addressees" and their role in understanding the meaning of the verses

نویسندگان [English]

  • mohammad reza shahroodi 1
  • Mohammad Taghi Kebritchi 2

1 Associate Professor, Faculty of Quran and Hadith Sciences, University of Tehran

2 PhD in Quran and Hadith Sciences, Tehran University, Tehran, Iran

چکیده [English]

Different verses of the Holy Quran, have been revealed in the occasions of revelation (asbāb al-nuzūl); and each portion for specific "addressees"; Therefore, it is necessary to discover the meaning of the verses based on their occasions of revelation and considering different types of audiences. For this purpose, the present article studies the mechanism of addressing and signification in the Quran, using the approach of "applied semantics" and "linguistic signification". Therefore, to understand a portion of revelation, it is worth considering factors such as the "speaker" and the "orator" of the Quran, and its "audiences"; also observing the role of "specific" and "general" addresses. The present article shows that: 1. the verses of the Quran have different levels of meaning and, 2. the audiences of it include different types; In other words, each portion of the Quran has been created based on the understanding of its audiences. Therefore, not everyone except the "true scholars of the Quran" can comprehend the exact meaning of all the verses of the Quran. Finally, it proves the necessity of referring to the "scholars of the Quran" (the Holy Prophet and the Ahl al-Bayt PBUT) for the specific and general audiences of the Quran.

کلیدواژه‌ها [English]

  • addressing in the Quran
  • signification in the Quran
  • specific addressees
  • general Addressees
  • levels of meaning
  • applied semantics
  1.  

    1. ابن باویه، محمد بن علی؛ (1398)، التوحید، محقق: هاشم حسینی، چاپ اول، قم: جامعه مدرسین
    2. ابن درید، محمدبن حسن؛ (1988)، جمهرة اللغة، چاپ اول، بیروت: دار العلم للملایین‏
    3. ابن فارس، احمد بن فارس‏؛ (1404)، معجم مقاییس اللغة، چاپ اول، قم: مکتب الاعلام الاسلامی‏
    4. ابن منظور، محمد بن مکرم؛ (1414)، لسان العرب، چاپ سوم، بیروت: دار صادر
    5. استرآبادی، محمدامین؛ (1424)، الفوائد المدنیه و الشواهد المکیه، چاپ اول، قم: دفتر انتشارات اسلامی
    6. ایزوتسو، توشی‌هیکو؛ (1396)، خدا و انسان در قرآن، ترجمه‌ی احمد آرام، چاپ یازدهم، تهران: شرکت سهامی انتشار
    7. بحرانى، هاشم بن سلیمان‏؛ (1415)، البرهان فی تفسیر القرآن‏، چاپ اول، قم: مؤسسة البعثة
    8. حرّ عاملی، محمد بن حسن‏؛ (1423)، الفوائد الطوسیه، چاپ دوم، قم: مکتبة المحلاتی
    9. خویی، سید ابوالقاسم؛ (بی‌تا)، البیان فی تفسیر القرآن، چاپ اول، قم: مؤسسة إحیاء آثار الامام الخوئی
    10. طباطبایی، سید محمدحسین؛ (1390)، المیزان فی تفسیر القرآن‏، چاپ دوم، بیروت: مؤسسة الأعلمی للمطبوعات
    11. داغر، امید؛ امین ناجی، محمدهادی؛ (1399)، «مخاطبان قرآن در گذر زمان»، پژوهشنامه تفسیر و زبان قرآن، شماره هفده، صص 31- 51
    12. راجانی، کمیل؛ مؤدب، سیدرضا؛ (1397)، «بررسی تحلیلی حدیث انما یعرف القرآن من خوطب به»، کتاب قیّم، شماره‌ی 18، صص 339- 363
    13. زبیدی، محمد بن محمد؛ (1205)، تاج العروس من جواهر القاموس‏، چاپ اول، بیروت: دارالفکر
    14. شاهسوندی، شهره؛ خانه‌زاد، امید؛ (1391)، «زبان‌شناسی خطاب در قرآن»، پژوهش‌های قرآنی، شماره 70، صص 82- 98
    15. شریفی، مهین؛ (1390)، آیین خطاب و گفتگو در قرآن، چاپ اول، تهران: نشر خورشید باران
    16. صفار، محمد بن حسن؛ (1404)، بصائر الدرجات فی فضائل آل محمّد صلّى اللّه علیهم‏، تحقیق: محسن کوچه باغی، چاپ دوم، قم: مکتبة آیة اللّه المرعشی النجفی
    17. صفوی، کورش؛ (1394)، معنی‌شناسی کاربردی، چاپ سوم، تهران: انتشارات همشهری
    18. طریحى، فخر الدین بن محمد؛ (1375)، مجمع البحرین‏، چاپ سوم، تهران: مرتضوی
    19. طوسى، محمد بن الحسن‏؛ (1411)، مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد، چاپ اول، بیروت: مؤسسة فقه الشیعة
    20. فتاحی‌زاده، فتحیه؛ ذاکری، مرضیه؛ بخشعلی سلطان، حسین؛ (1395)؛ «تبیین تحلیل رابطه متن و مخاطب در پیام‌های قرآن»، کتاب قیم، شماره 15، صص 49- 72
    21. فقهی‌زاده، عبدالهادی؛ (1391)، درآمدی بر تفسیر قرآن کریم، چاپ اول، تهران: نشر تلاوت
    22. فلاحی قمی، محمد؛ (1390)، «خطاب و مخاطب در قرآن»، بینات، شماره 70، صص42- 58
    23. فیومی، احمد بن محمد؛ (1414)، المصباح المنیر، چاپ دوم، قم: موسسه دار الهجره
    24. قائمی‌نیا، علیرضا؛ (1393)، بیولوژی نص، چاپ دوم، تهران: انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی
    25. قمّى، على بن ابراهیم‏؛ (1363)، تفسیر القمی، تحقیق: طیب موسوی جزایری، چاپ سوم، قم: دارالکتاب
    26. کبریت‌چی، محمدتقی؛ شاهرودی، محمدرضا؛ (1400)، «بازخوانی «دلالت زبانی» در فهم و تفسیر کتاب و سنت»، فلسفه و کلام اسلامی، سال پنجاه و چهارم، شماره اول، صص 121- 145
    27. کلینی، محمدبن یعقوب؛ (1407)، الکافی، تحقیق: علی اکبر غفاری، چاپ چهارم، تهران: دار الکتب الإسلامیة
    28. مجلسى، محمد باقر؛ (1403)، بحارالانوار، چاپ دوم، بیروت: دار إحیاء التراث العربی
    29. میرزای اصفهانی، مهدی؛ (1438)، القران و الفرقان فی وجه اعجاز القرآن المجید، چاپ اول، قم: نشر معارف اهل البیت علیهم‌السلام