نوع مقاله : پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار، گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.

2 استادیار، گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران

10.22034/isqs.2023.44764.2112

چکیده

نقش قرآن کریم در تکوین ادبیات و تمدّن اسلامی-ایرانی انکارناپذیر است. از نمونه‌های این تأثیر، بازتاب قرآن کریم در محتوا، فرم و زبانِ قابوس‌نامه است که موجب غنای آن از جنبه‌های مختلفی شده‌است. این مقاله به روش توصیفی-تحلیلی، با ارائة شواهد متنی به بررسی روابط بینامتنی قرآن کریم و قابوس‌نامه بر اساس نظریِة ژرار ژُنت پرداخته، به این نتایج دست‌یافته‌ که وفور موضوعات، حکمت‌ها، تمثیلات و واژگان قرآنی در قابوس‌نامه نشان‌دهندة تأثیرِ محتوایی، ادبی، سبکی و زبانی قرآن کریم و استفادة بجای عنصرالمعالی از آن‌ها در اثر خویش است. وی در تبعیّت از شیوة تعلیمی-تربیتی جهان‌شمول قرآن کریم با وجود مخاطب قراردادن فرزندش، با ایجاد تنوّع زبانی، فرهنگی و موضوعی، کلّ ابناء بشر را مخاطب قرارداده، از معارف قرآن بهره‌مند کرده‌است. او از آموزه‌های حکمت‌آمیز قرآن کریم به تناسب ابواب، موضوعات و مخاطبان، به شیوه‌های گوناگون بینامتنی استفاده و آن‌ها را به زبانی ساده و تأثیرگذار بیان‌کرده‌است. رابطة کلانِ قابوس‌نامه با قرآن کریم، اخذ، تداوم و اشاعة آموزه‌هایِ آن است. این کتاب به عنوان متنی برجسته در فرهنگ و ادب اسلامی، نقشی رسانه‌ای در انتقال ادبی و هنری آموزه‌های اعتقادی، اجتماعی و فرهنگی قرآن کریم به فارسی زبانان ایفاکرده‌است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Intertextual Analysis of Reflection of Quranic Concepts and Elements in Qaboosnameh Based on Gerard Genette's Theory

نویسندگان [English]

  • Ebrahim Danesh 1
  • Faramarz Jalalat 2

1 Assistant Professor, Department of Persian Language & Literature, University of Mohaghegh Ardabili, Ardabil, Iran

2 Assistant Professor, Department of Persian Language & Literature, Ardabil branch, Islamic Azad university, Ardabil

چکیده [English]

Quran's role in the development of Islamic-Iranian literature and civilization is undeniable. An example of this influence is the reflection of the Quran in the content, form, and language of Qaboosnameh led to its richness in many aspects. This paper has investigated intertextual relationships of the Quran and Qaboosnameh in a descriptive-analytical method based on Gerard Genette's theory, and by providing textual evidence, has concluded that the abundance of Quranic themes, wisdom, allegories, and vocabulary in Qaboosnameh indicates the literary, stylistic and linguistic influence of Quran and Onsorolma’ali’s proper use of them in his work. In compliance with the universal educational method of the Quran, despite addressing his son, by creating linguistic, cultural, and thematic diversity, he has addressed all human beings and benefited them from Quranic knowledge. He has used the Quranic wisdom in proportion to chapters, subjects, and audiences in various intertextual ways and expressed them in simple and delightful language. Qaboosnameh's great intertextual relationship with Quran is obtaining, continuing, and extension of its teachings. As a prominent text in Islamic culture and literature, this book has played a media role in the literary and artistic transferring of the Quran's doctrinal, social, and cultural teachings to Persian speakers.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Intertextuality
  • Concepts
  • Elements
  • Holy Quran
  • Qaboosnameh
  • Genette
قرآن کریم، (1376). ترجمة محی الدین مهدی الهی قمشه‏ای، چ1، تهران: فیض کاشانی.
آلن، گراهام، (1385). رولان بارت، ترجمة پیام یزدان­جو، چ1، تهران: مرکز.
ـــــــــــ، (1397). بینامتنیّت، ترجمة پیام یزدان­جو، چ6، تهران: مرکز.
ابوحیّان­التوحیدی، علی، (1419). البصائر و الذخائر، تحقیق وداد القاضی، ط4، بیروت: دار صادر.
ابوالفتوح­رازی، حسین، (1334). تفسیر(رَوضُ الجِنان و رَوحُ الجَنان)، تصحیح مهدی الهی قمشه­ای، چ3، تهران: علمی.
اسعدی، مریم­السادات، (1387). «بررسی و تحلیل نوع خانواده و ارکان آن در قابوس­نامه با عنایت به دیدگاه­های اسلام و نظرات جامعه­شناسان»، مجلة دانشکده علوم انسانی دانشگاه سمنان، س7، ش25، صص7-26.
ایگلتون، تری، (1380). پیش­درآمدی بر نظریّة ادبی، ترجمة عبّاس مخبر، چ2، تهران: مرکز.
بارت، رولان، (1396). نشانه­شناسی ادبی، ترجمة ناصر فکوهی، تهران: فرهنگ جاوید.
بازرگان، مهدی، (1358). سیر تحوّل قرآن، به اهتمام سیدمحمدمهدی جعفری، چ3، تهران: قلم.
باقری، مهری، (1389). مقدّمات زبان­شناسی، چ13، تهران: قطره.
پورنامداریان، تقی، (1364). رمز و داستان­های رمزی در ادب فارسی، چ1، تهران: علمی و فرهنگی.
ـــــــــــــــــ، (1380). در سایة آفتاب، چ1، تهران: سخن.
ـــــــــــــــــ، (1382). گمشدة لب دریا، چ1، تهران: سخن.
الثعالبی، عبدالملک، (بی­تا). الإعجاز و الإیجاز، مقدّمة اسکندر آصاف، ط1، بیروت: دار صادر.
ـــــــــــــــــــ، (2003). التمثیل و المحاضرة، تحقیق قُصَی الحسین، ط1، بیروت: دار و مکتبة الهلال.
ـــــــــــــــــــ، (1424). ثمارالقلوب فی­المضاف والمنسوب، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، ط1، بیروت: المکتبة­العصریّه.
جِفری، آرتور، (1386). واژه­های دخیل در قرآن مجید، ترجمة فریدون بدره­ای، چ2، تهران: توس.
حسینی، سید محمدباقر، (1395). «امکان تسمیة قرآن به «متن» بر اساس تعریف نوین در نظریه­های نقد ادبی»، دوفصل­نامة کتابِ قیّم، س6، ش14، صص 89-111.
حکمت، علی­اصغر، (1333). امثال قرآن، چ1، تهران: مجلس.
حلبی، علی­اصغر، (1373). آشنایی با علوم قرآنی، چ3، تهران: اساطیر.
ــــــــــــــــ، (1385). تأثیر قرآن و حدیث در ادبیات فارسی، چ8، تهران: اساطیر.
حدیدی، جواد، (1374). اسلام از نظر ولتر، چ5، تهران: نشردانشگاهی.
دانش، ابراهیم و طوسی نصرآبادی، محمدرضا، (1400). «بررسی مؤلّفه­های ادب زبانی در قابوس­نامه بر اساس نظریّة براون و لوینسون»، دوفصل­نامة زبان و ادبیات فارسی دانشگاه خوارزمی، س29، ش91. صص129-153.
الرّاغب­الإصفهانی، حسین، (2003). المفردات فی غریب القرآن، راجعه و قدّم لَهُ وائل احمد عبدالرّحمن، ط1، قاهره: مکتبة التوفیقیة.
ـــــــــــــــــــــــ، (1408). تَفصیلُ النَشأتَین وَ تَحصیلُ السَّعادَتَین، تحقیق عبدالمجید النجّار، ط1، بیروت: دارالغرب الإسلامی.
رضازادة شفق، صادق، (1369). تاریخ ادبیّات ایران، چ1، تهران: آهنگ.
زرین­کوب، عبدالحسین، (1363). شعر بی­دروغ، شعر بی­نقاب، چ4، تهران: جاویدان.
ــــــــــــــــــــــ، (1385). از گذشتة ادبی ایران، چ3، تهران: سخن.
الزَّمخشری، محمود، (1429). الکشّاف، تحقیق ابی­عبدالله الدّانی بن منیر آل زهوی، ط1، بیروت: دارالکتاب العربی.
ساسانی، فرهاد، (1383). «بینامتنیّت: پیشینه و پسینه نقد بینامتنی» مجلّة بیناب، ش5 و 6، صص 172-185.
ــــــــــــــ، (1384). «تأثیر روابط بینامتنی در خوانش متن»، مجلّة زبان و زبان­شناسی، س1، ش2، صص39-54.
السّیوطی، جلال­الدّین، (1401). الجامع­الصّغیر فی أحادیث النّذیر البشیر، ط1، بیروت: دارالفکر.
الشّریف­الرّضی، محمد، (1425). نهج­البلاغة، شرح محمد عبده، تحقیق علی احمد حمود، ط1. بیروت: المکتبه العصریّة.
شیمل، آن ماری، (1381). ابعاد عرفانی اسلام، ترجمه و توضیحات عبدالرحیم گواهی، چ4، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
عمید زنجانی، عباسعلی، (1368). مبانی و روش­های تفسیر قرآن، چ2، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
عنصرالمعالی، کیکاوس، (1380). قابوس­نامه، تصحیح غلامحسین یوسفی، چ11، تهران: علمی و فرهنگی.
الغزّالی، محمد، (1419). إحیاء علوم الدّین، ط1، حلب: دارالوعی العربی.
ــــــــــــــ، (1367). نصیحة­الملوک، تصحیح جلال­الدّین همایی، چ4، تهران: هما.
فهری، سیداحمد، (بی­تا). پرواز در ملکوت، ج2، تهران: نهضت زنان مسلمان.
کلینی، ابوجعفر، (بی­تا). اصول کافی، ترجمه و شرح سید هاشم رسولی، ج4، چ1، قم: علمیة اسلامیه.
کوش، سلینا، (1396). اصول و مبانی تحلیل متون ادبی، ترجمة حسین پاینده، چ2، تهران: مروارید.
کیانی، رضا، امیری، جهانگیر، نعمتی، فاروق، (1392). «جلوه­های بینامتنی قرآن کریم در شعر قیصر امین­پور»، فصل­نامة پژوهش­های ادبی-قرآنی، س1، ش2، صص1-18.
فرهمند، محمد، جلالت، فرامرز، دانش، ابراهیم، (1396). «ذهن و زبان در نظریّة ارتباطی ابویعقوب سجستانی»، فصل­نامة پژوهش زبان و ادبیات فارسی، ش45، صص21-43.
الماوردی، ابوالحسن، (1423). أدب­الدّنیا والدّین، اعتنی به محمّد ابوالخیرالسید و محمّدالشّرفاوی، ط1، بیروت: مؤسسة الرسالة ناشرون.
محقّق، مهدی، (1374). تحلیل اشعار ناصرخسرو، چ6، تهران: دانشگاه تهران.
مطهری، مرتضی، (1372). آشنایی با قرآن، ج1، چ8، تهران: صدرا.
معین، محمد، (1386). فرهنگ فارسی، ج1، تهران: انتشارات اَدِنا.
مقدّس جعفری، محمدحسن و گروسی، سعیده، (1376). «مفاهیم اجتماعی در قابوسنامه»، نشریة دانشکدة ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید باهنر کرمان، ش1، صص 114-127.
مکاریک، ایرنا ریما، (1393). دانشنامة نظریّه­های ادبی معاصر، ترجمة مهران مهاجر و محمد نبوی، چ5، تهران: آگه.
مولوی، جلال­الدین محمد، (1381). فیه ما فیه، با تصحیحات و حواشی بدیع­الزمان فروزانفر، چ9، تهران: امیرکبیر.
میبدی، ابوالفضل، (1382). کشف­الأسرار و عُدّة­الأبرار، به اهتمام علی­اصغر حکمت، چ7. تهران: امیرکبیر.
نامور مطلق، بهمن، (1395). بینامتنیّت از ساختارگرایی تا پسامدرنیسم، چ1، تهران: سخن.
نظامی عروضی، احمد بن عمر، (۱۳31). چهارمقاله، به تصحیح محمد قزوینی، به کوشش محمد معین، چ1، تهران: ارمغان.
یلمه­ها، احمدرضا و رجبی، مسلم، (1396). «تجلّی آیات الهی در اشعار سنایی بر اساس بینامتنیّت ژرار ژنت»، فصل­نامة پژوهش­های ادبی-قرآنی، س5، ش2، صص37-57.
Abrams, M. H. & Galt Harpham, G. (2012). A Glossary of Literary terms. Boston: Wadsworth, 10th edition.
Crystal, David, (2008), A Dictionary of Linguistics and Phonetics, Malden: Blackwell Publishing Ltd.
Onsorolma’ali, Kaikavus, (1951), A Miror For Princes(The Qabus Nama), translated by Reuben Levy, Bristol: J. W. Arrowsmith. Ltd.