مطالعات قرآنی
امیرحسین حسین زاده ایوری؛ محمد حسین اخوان طبسی
چکیده
در قرآن کریم شاهد استفاده از ماده م‌لء در صورت‌های مختلف هستیم که در سه گروه می‌توان آنها را دسته‌بندی نمود: 1)تصاریف مختلف از ریشه مَلَءَ به‌معنای پُر کردن(10 مرتبه کاربرد)، 2)ملأ به‌معنای اشراف و بزرگان قوم(28 مرتبه کاربرد)، 3)کاربرد ملأ أعلی(2 مرتبه کاربرد).. در این پژوهش بناداریم تا با استفاده از روش پژوهش ریشه‌شناختی از طریق مطالعه‌ای ...
بیشتر
در قرآن کریم شاهد استفاده از ماده م‌لء در صورت‌های مختلف هستیم که در سه گروه می‌توان آنها را دسته‌بندی نمود: 1)تصاریف مختلف از ریشه مَلَءَ به‌معنای پُر کردن(10 مرتبه کاربرد)، 2)ملأ به‌معنای اشراف و بزرگان قوم(28 مرتبه کاربرد)، 3)کاربرد ملأ أعلی(2 مرتبه کاربرد).. در این پژوهش بناداریم تا با استفاده از روش پژوهش ریشه‌شناختی از طریق مطالعه‌ای کتابخانهای به دنبال ارائه معنا و تفسیری نوین و روشمند برای کاربرد ملأ در قرآن کریم هستیم. از رهگذر تحلیل دادهها این نتیجه حاصل شد که همسانی صورت دو واژه ملأ (یک به‌معنای بزرگ قوم و دیگری به‌معنای پر کردن)، صرفا نوعی اشتراک لفظی است. کاربرد ملأ از ریشه ملی به‌معنای سخن گفتن تشکیل شده و پس از تغییر و تحولات ساختاری بهصورت مَلَأ درآمده است که علیرغم ایده راغب، معنای اصلی آن برابر سخنگویان و سخنوران قوم است. نکته مهم آنکه از رهگذر تحلیل کاربردهای قرآنی ملأ نیز نتایج پژوهش حاضر تقویت میشود بدین معنا که مقوله سخنگفتن یکی از مهمترین جنبههای شخصیتی گروه ملأ است، حال آنکه تاکنون مفسران قرآن کریم بدان توجهی نداشتهاند و نوآوری پژوهش حاضر تأکید برهمین خصوصیت شخصیتی ایشان است.
