نوع مقاله : پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار زبان و ادبیات عرب، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.

2 سطح چهار حوزه ، مدرس حوزه و دانشگاه، تهران، ایران.

چکیده

ترجمه متون مقدس و در رأس آن قرآن کریم، از ضروریات تبلیغی دین اسلام به شمار می‌آید. توجه به رسالت فرا زمانی و فرا مکانی قرآن، دانشوران بسیاری را در طول تاریخ اسلام بر آن داشت تا اقدام به ترجمه قرآن کنند. از جمله آن‌ها، دقت در ترجمه تکواژ "غیر" وصفی در قرآن کریم است. حال سوال این است که تکواژ "غیر" وصفی، به صورت دقیق بر چه معنایی دلالت می کند. ارزیابی و نقد توصیفی تحلیلی نمونه‌هایی از ترجمه‌های مشهور معاصر از واژة «غیر»، و در نهایت معرفی ترجمه پیشنهادی، حاکی از آن است که به دلیل رفع ابهام ذاتی این اسم، باید دائماً به جهت معنا اضافه گردد. از این رو"غَیر"، یا به معنای صفت است، و یا در موضع استثناء قرار‌می‌گیرد. مقایسه میزان دقت مترجمین در تشخیص نوعیت واژة "غَیر"، در برخی آیات قابل توجه بوده، و در برخی مواضع نیازمند بازنگری در ترجمه است.مقایسه میزان دقت مترجمین در تشخیص نوعیت واژة "غَیر"، در برخی آیات قابل توجه بوده، و در برخی مواضع نیازمند بازنگری در ترجمه است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Evaluation of the adjective "Ghayr" in the translations of the Holy Quran.

نویسندگان [English]

  • ali aswadi 1
  • khadigeh ahmadibighash 2

1 kharazmi

2 Lecturer of the seminary and the university

چکیده [English]

Translation of holy texts, especially the Holy Quran, is one of the propaganda necessities of Islam. Attention to the trans-temporal and trans-spatial mission of the Qur'an has led many scholars throughout the history of Islam to translate the Qur'an. Among them is the accuracy in translating the morpheme "other" in the Holy Qur'an. Now the question is, what exactly does the adjective "non" descriptive mean? Descriptive-analytical evaluation and critique of examples of popular contemporary translations of the word "other", and finally the introduction of the proposed translation, suggest that due to the inherent ambiguity of the name, it should be constantly added to the meaning. Hence, "other" either means an adjective or is in the position of exception. The comparison of the accuracy of translators in recognizing the nature of the word "other" is significant in some verses, and in some positions requires revision of the translation. nature of the word "other" is significant in some verses, and in some positions requires revision of the translation.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Pathology
  • Translation
  • Quran
  • the adjective "Ghayr"
  • قرآن
ابن‌‌‌عقیل، بهاءالدین عبدالله (1389)، شرح ابن‌عقیل، ترجمة سیدعلی حسینی، قم: دارالعلم.
ابن‌هشام انصاری، جمال‌الدین عبدالله (1421 ق)، مغنی اللبیب عن کتب الأعاریب، کویت: التراث العربی.
ابن‌هشام انصاری، جمال‌الدین عبدالله (1428 ق)، أوضح المسالک إلی الفیة ابن مالک، مصر: شرکة القدس للتصدیر.
ابن‌عاشور، محمد بن طاهر (1984 م)، التحریر والتنویر، تونس: دارالتونسیه للنشر.
ابن‌عقیل، بهاءالدین عبدالله (1389)، شرح ابن‌عقیل، قم: دارالعلم.
بدیع یعقوب، امیل (2006 م)، موسوعة علوم اللغة العربیة، بیروت، دارالکتب العلمیه.
حسن، عباس (1388)، النحو الوافی، مصر: دارالمعارف.
حسینی شاه عبدالعظیمی، حسین بن احمد (1363)، تفسیر اثنا عشری، تهران: میقات.
حقى بروسوى، اسماعیل (بی‌تا)، تفسیر روح البیان، بیروت: دارالفکر.
درویش، محی‌‌الدین (1415 ق)، اعراب القرآن و بیانه، سوریه: دار الارشاد.
دعاس، حمیدان قاسم (1425 ق)‏، اعراب القرآن الکریم‏، دمشق: دارالمنیر.
الرضی الاسترآبادی، محمد بن الحسن (1389)، شرح الرضی علی کافیة ابن الحاجب،‌ قم: دارالمجتبی.
زمخشری، محمود (1407 ق)، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، بیروت: دارالکتاب العرب.
سیوطی، جلال‌‌الدین (1391)، الاتقان فی علوم القرآن، قم: ذوی القربی.
شریف لاهیجى، محمد بن على (1373)، تفسیر شریف لاهیجی، تهران: ارموى.
صدری، محمدجعفر (1390)، «آسیب‌شناسی ترجمه‌های فارسی قرآن کریم و طبقه‌بندی نقدهای ارائه‌شده»، فصل‌نامة پژوهش و حوزه، س 10، ش 37.
صافی، محمود بن عبدالرحیم (1418 ق)، الجدول فی اعراب القرآن، دمشق: دارالرشید.
صفایی، غلامعلی (1387)، ترجمه و شرح مغنی الآدیب، تهران: قدس.
صفایی، غلامعلی (1360)، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران: فراهانی.
طباطبایی، محمدحسین (1374)، المیزان فی تفسیر القرآن، قم: جامعة مدرسین حوزة علمیه.
طبرسی، فضل بن حسن (1377)، تفسیر جوامع الجامع، مشهد: آستان قدس رضوی.
طوسى، محمد بن حسن (بی‌تا)، التبیان فى تفسیر القرآن، بیروت: داراحیاء التراث العربى.
عاملى، ابراهیم (1360)، تفسیر عاملى، تهران، صدوق.
عکبری، عبدالله بن حسین (1419 ق)، التبیان فی اعراب القرآن، اردن: بیت الافکار الدولیه.
گنابادى، سلطان محمد (1408 ق)، تفسیر بیان السعادة فى مقامات العبادة، بیروت: مؤسسة الأعلمی.
مترجمان (1377)‏، تفسیر هدایت، مشهد: آستان قدس رضوى.
نجفى خمینى، محمدجواد (1398 ق)، تفسیر آسان، تهران: اسلامیه.
نحاس، ابوجعفر (1421 ق)، اعراب القرآن (نحاس)، بیروت: دار الکتب العلمیة.